Τέρμα η δουλειά στην πόλη!!!!

Κι εγώ είμαι καθηγήτρια φιλόλογος! Πήρα το πτυχίο μου με σχεδόν άριστα αλλά πολύ νωρίς συνειδητοποίησα ότι δουλειά δεν πρόκειται να βρώ σύντομα! Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες διέξοδοι ή τουλάχιστον υπήρχαν μέχρι τώρα...... Επαρχία φίλοι μου!!!!!Οι συνθήκες είναι τουλάχιστον λίγο πιο ανθρώπινες εδώ!!!

Κι εγώ βλέπω να φεύγω για επαρχία!
Φαρμούλα, ζωάκια κτλ κτλ!!Καλή φάση!!

stellaSP έγραψε:

Κι εγώ είμαι καθηγήτρια φιλόλογος! Πήρα το πτυχίο μου με σχεδόν άριστα αλλά πολύ νωρίς συνειδητοποίησα ότι δουλειά δεν πρόκειται να βρώ σύντομα! Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες διέξοδοι ή τουλάχιστον υπήρχαν μέχρι τώρα...... Επαρχία φίλοι μου!!!!!Οι συνθήκες είναι τουλάχιστον λίγο πιο ανθρώπινες εδώ!!!

Καλημέρα Στελλα!Δυστυχως εχεις απολυτο δικαιο και ενα πτυχιο με αριστα δεν ειναι αρκετο..Ουτε καν δυο πτυχια δεν φτανουν..!Ωστοσο-επειδη εγω ειμαι απο επαρχια και τουλαχιστον στο χωριο μου δεν υπαρχει καμια προοπτικη- αναρωτιεμαι τι δουλεια σκοπευεις να κανεις εκει; φροντιστηρια ισως;

Καλημέρα σε όλους! Πρώτο post εδώ και μπαίνω σε πονεμένο θέμα...
Κι εγώ από επαρχία είμαι και απόφοιτος της αγγλικής... Συμφωνώ ότι στην επαρχία είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα και λιγότερο στρεσογόνα, αλλά επαγγελματικά πιστεύω ότι θα είναι πιο δύσκολα... Το μόνο θετικό σε μια επαρχιακή πόλη είναι ότι αν δικτυωθείς σωστά και χτίσεις ένα καλό όνομα γύρω από τη δουλειά σου, δύσκολα θα μείνεις άνεργος (αναφέρομαι σε εκπαιδευτικούς που μπορούν να εργαστούν σε φροντιστήρια). Διαφορετικά... άστα, πονάει πολύ το θέμα...

mom2twins έγραψε:

Καλημέρα σε όλους! Πρώτο post εδώ και μπαίνω σε πονεμένο θέμα...
Κι εγώ από επαρχία είμαι και απόφοιτος της αγγλικής... Συμφωνώ ότι στην επαρχία είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα και λιγότερο στρεσογόνα, αλλά επαγγελματικά πιστεύω ότι θα είναι πιο δύσκολα... Το μόνο θετικό σε μια επαρχιακή πόλη είναι ότι αν δικτυωθείς σωστά και χτίσεις ένα καλό όνομα γύρω από τη δουλειά σου, δύσκολα θα μείνεις άνεργος (αναφέρομαι σε εκπαιδευτικούς που μπορούν να εργαστούν σε φροντιστήρια). Διαφορετικά... άστα, πονάει πολύ το θέμα...

Καταρχην καλωσηλθες! Συμφωνω μαζι σου σε οσα λες..Να υποθεσω λοιπον οτι τωρα δεν μενεις επαρχια σωστα? Η διεξοδος των φροντιστηριων στην επαρχια ειναι κατι που ολοι το εχουμε σκεφτει και γι αυτο ακριβως γινεται ακομα πιο δυσκολο για αυτους που αποφοιτουν τωρα..Υπαρχουν ηδη ατομα που το εχουν κανει με επιτυχια χρονια τωρα και ειναι πολυ δυσκολο για καποιον καινουργιο και νεο σε ηλικια να τους ανταγωνιστει...Φυσικα μεσω γνωστων και συγγενων μπορεις να βγαλεις ενα χαρτζιλικι αλλα για κανονικα λεφτα (δεν μιλαω για πολλα αλλα ενα αξιοπρεπες ποσο) πρεπει να εισαι πραγματικα καλος, να εχεις υπομονη και να βρεις ατομα που θα κανουν την αρχη και θα σε εμπιστευτουν..

Καλώς ήρθες!Ελπίζουμε να σου αρέσει το φόρουμ μας και να συνεχίσεις να κάνεις εύστοχα ποστς!!

Στο θέμα μας, έχεις απόλυτο δίκιο, κι εμένα αυτή είναι η άποψή μου...Θα ήθελα να φύγω για επαρχία, αλλά με έχουν κάνει να σκέφτομαι πως πρέπει μάλλον να φύγω για εξωτερικό!

Να πω κι εγω οτι ειναι πιο ωραια και ηρεμη η ζωη στην επαρχια αλλα νομιζω σε θεμα δουλειας ειναι το ιδιο ισως και περισσοτερο δυσκολο απο τα μεγαλα αστικα κεντρα.
Μαλλον καλυτερη διεξοδος ειναι το εξωτερικο αλλα ειναι δυσκολο να παρεις μια τετοια αποφαση ιδιως αν δεν εχεις συγγενεις σε καποια χωρα.
Παντως τον τελευταιο καιρο ειναι αρκετα ατομα που φευγουν απο τα αστικα κεντρα για τα χωρια τους αλλα ειναι ακομα περισσοτερα τα νεα παιδια που φευγουν για το εξωτερικο ωστε να κανουν ενα μεταπτυχιακο και να αναζητησουν εκει καλυτερες πιθανοτητες για εργασια στο αντικειμενο τους.

κι εγω για επαρχια το βλεπω, πισω στο σπιτι, κατι θα βρουμε εκει

nemesis82 έγραψε:

κι εγω για επαρχια το βλεπω, πισω στο σπιτι, κατι θα βρουμε εκει

Καλώς ήρθες!!

Πίσω στο σπίτι!χαχαχαχ Πολύ επίκαιρη όντως η σειρά του mega!Όλοι αυτό θα κάνουν!

Αν το καλοσκεφτειτε στο χωριο με καποια ζωακια και εναν κηπο με λαχανικα τοτε θα παραγουμε μονοι μας τα βασικα που χρειαζομαστε! Απλα ο καταναλωτισμος της σημερινης εποχης ειναι δυσκολο να μη μας επηρεασει και να λειτουργουμε με αυταρκεια.

victoria-kat έγραψε:

Να υποθεσω λοιπον οτι τωρα δεν μενεις επαρχια σωστα?

Ναι, σωστά! Τώρα μένω στην Αθήνα. Γνώρισα τον άντρα μου που είναι Αθηναίος γέννημα-θρέμμα και λόγω της φύσης της δουλειάς του (στρατιωτικός) δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά να τον ακολουθήσω εδώ κι έτσι το 1999 άφησα τη δουλειά μου σε ένα πολύ καλό επίπεδο (δούλευα full-time σε φροντιστήρια, είχα αναλάβει και Διευθύντρια Σπουδών σε ένα από αυτά) και "μετανάστευσα" στην Αθήνα.

Πάντως, κι εμείς σκεφτόμαστε να φύγουμε (στο εξωτερικό όμως). Αναμφίβολα θα είναι δύσκολο δεδομένου ότι έχουμε και δύο μωρά 3,5 ετών και το να πηγαίνεις σε μια ξένη χώρα χωρίς να γνωρίζεις κανέναν είναι φοβερά δύσκολο...αλλά όχι ακατόρθωτο...(για να είμαστε και λίγο αισιόδοξοι!!!).

Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι με τις τωρινές συνθήκες σου αποστερούν κάτι πρωταρχικό και θεμελιώδες για την υπόστασή μας: το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης...

mom2twins έγραψε:

victoria-kat έγραψε:

Να υποθεσω λοιπον οτι τωρα δεν μενεις επαρχια σωστα?

Ναι, σωστά! Τώρα μένω στην Αθήνα. Γνώρισα τον άντρα μου που είναι Αθηναίος γέννημα-θρέμμα και λόγω της φύσης της δουλειάς του (στρατιωτικός) δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά να τον ακολουθήσω εδώ κι έτσι το 1999 άφησα τη δουλειά μου σε ένα πολύ καλό επίπεδο (δούλευα full-time σε φροντιστήρια, είχα αναλάβει και Διευθύντρια Σπουδών σε ένα από αυτά) και "μετανάστευσα" στην Αθήνα.

Πάντως, κι εμείς σκεφτόμαστε να φύγουμε (στο εξωτερικό όμως). Αναμφίβολα θα είναι δύσκολο δεδομένου ότι έχουμε και δύο μωρά 3,5 ετών και το να πηγαίνεις σε μια ξένη χώρα χωρίς να γνωρίζεις κανέναν είναι φοβερά δύσκολο...αλλά όχι ακατόρθωτο...(για να είμαστε και λίγο αισιόδοξοι!!!).

Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι με τις τωρινές συνθήκες σου αποστερούν κάτι πρωταρχικό και θεμελιώδες για την υπόστασή μας: το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης...

Έχεις δίκιο δυστυχως ετσι μας εχουν κανει!

Να σας ζησουν τα παιδακια σας και να ειναι καλοτυχα (περισσοτερο τουλαχιστον απο εμας!).

Χαιρομαι που προσπαθεις να βλεπεις και την αισιοδοξη πλευρα! Παντως το 1999 που να το φανταστεις, οι καιροι τοτε ηταν καπως ευκολοτεροι...

mom2twins έγραψε:

victoria-kat έγραψε:

Να υποθεσω λοιπον οτι τωρα δεν μενεις επαρχια σωστα?

Ναι, σωστά! Τώρα μένω στην Αθήνα. Γνώρισα τον άντρα μου που είναι Αθηναίος γέννημα-θρέμμα και λόγω της φύσης της δουλειάς του (στρατιωτικός) δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά να τον ακολουθήσω εδώ κι έτσι το 1999 άφησα τη δουλειά μου σε ένα πολύ καλό επίπεδο (δούλευα full-time σε φροντιστήρια, είχα αναλάβει και Διευθύντρια Σπουδών σε ένα από αυτά) και "μετανάστευσα" στην Αθήνα.

Πάντως, κι εμείς σκεφτόμαστε να φύγουμε (στο εξωτερικό όμως). Αναμφίβολα θα είναι δύσκολο δεδομένου ότι έχουμε και δύο μωρά 3,5 ετών και το να πηγαίνεις σε μια ξένη χώρα χωρίς να γνωρίζεις κανέναν είναι φοβερά δύσκολο...αλλά όχι ακατόρθωτο...(για να είμαστε και λίγο αισιόδοξοι!!!).

Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι με τις τωρινές συνθήκες σου αποστερούν κάτι πρωταρχικό και θεμελιώδες για την υπόστασή μας: το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης...

Ω!διδυμα λοιπον εξου και το ψευδωνυμο!να σου ζησουν!
Ειναι ευτυχες το οτι τα παιδια σου ειναι τοσο μικρης ηλικιας για πολλους λογους εκτος απο τον προφανη (οτι θα ειναι δηλαδη αξιολατρευτα!)
Καταρχην μεχρι να μεγαλωσουν και να τους απασχολησει το θεμα της δουλειας τα πραγματα σιγουρα θα εχουν αλλαξει/φτιαξει μιας και πολυ χειροτερα δεν μπορουν να γινουν! Επιπλεον μεγαλωνοντας σε τετοιες εποχες μπορει να μην γνωρισουν οσα παιχνιδια και ανεσεις θα μπορουσαν αλλοτε ,αλλα τουλαχιστον θα μαθουν να ειναι χαρουμενα και με λιγοτερα οχι σαν κι εμας που δεν ειμασταν καθολου προετοιμασμενοι γι αυτην την αλλαγη(ειμαι 22)
Στην αθηνα ολοι λοιπον?και βεβαια επρεπε να ακολουθησεις τον συζυγο (η οικογενεια θελει και θυσιες!)και τοτε (99) δεν υπηρχε τροπος να μαθεις τι θα γινοταν μετα απο λιγα χρονια..Ως στρατιωτικος ο αντρας σου θα εχετε μαθει σε συνεχεις μετακομισεις ε?απ οσο ξερω οι στρατιωτικοι καθε 2 χρονια αλλαζουν μερος..
Οσον αφορα το εξωτερικο τωρα, ειναι μια λυση για ολους αρκει βεβαια να προσεξουμε σε πια χωρα θα παμε γιατι δεν ειναι ολες σε καλυτερη κατασταση απο τη δικη μας!Και βεβαια ειναι δυσκολο να ξεκινας απο την αρχη σε νεο τοπο- και μαλιστα τοσο ξενο τοπο- αλλα ως πιο αισιοδοξη νοτα θα μπορουσατε να το δειτε ως μια ωραια καινουργια εμπειρια!

Συμφωνω με την Βικτωρια οτι το αισιοδοξο για την φιλη μας Ιωαννα ειναι οτι οταν τα παιδακια της μεγαλωσουν θα ζησουν σιγουρα σε μια καλυτερη και πιο ελπιδοφορα Ελλαδα..